Ere zij God
Ken je dat, dat je jaren lang (en voor mij zijn dat er best veel😉) een lied meezingt en je de tekst uit je hoofd kent en dan toch opeens een nieuw aspect bij je binnen komt? Dat kan natuurlijk ook voor Bijbelteksten en in dit geval loopt het een beetje samen. Vorig jaar rond kerst viel me in het “Ere zij God” opeens iets op. De zin “in de mensen een welbehagen”. Nooit zo over nagedacht, maar het is best een bijzonder zinnetje.
Het lied is geïnspireerd op Lucas 2: 14 en dan de oude vertaling. In de NBV staat er: ‘Eer aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.’ Nu maakt het hierbij nogal uit waar je de pauzes en komma’s in deze zin leest, want dat kan een heel ander besef van deze tekst met zich mee brengen. Wat mij trof was “in de mensen een welbehagen”. God heeft in de mensen welbehagen, of zoals in de NBV God heeft de mensen lief.
Ergens heb ik altijd hier een voorwaarde voor in mijn hoofd gehad, maar nu werd ik getroffen dat dit door de engelen gezegd wordt over alle mensen. God heeft in de mensen een welbehagen, zonder een voorwaarde. God wil ons vrede geven, liefde van Hem, zonder dat wij ook maar één voorwaarde hoeven te vervullen. Dat is een prachtige boodschap, niet alleen met kerst. De komst van Jezus moest dit nog maar eens extra duidelijk maken: Gods liefde is voor de mensen. Dat roept bij mij niets anders op dan: “Ere zij God!”
Sijbrand
