Het komt best vaak voor dat we iets lezen of meemaken waarbij we zeggen: daar zou je zo een preek over kunnen maken. Ik moest daar aan denken toen ik langs het fietspad reed in Arnhem Zuid bij Meinerswijk. Onderweg naar basketbal, deze keer met de auto, maar ik fiets het ook wel eens. Het bijzondere van dit fietspad zit hem in de verlichting. Omdat het pad langs een natuurgebied loopt, hebben ze bedacht dat de verlichting gedempt wordt als er niemand aanwezig is. Zodra je op dit pad fietst gaan de lichten van de komende lantaarnpalen wat feller branden, een bijzondere ervaring.

 

Dit is natuurlijk een mooie link naar het bekende psalmvers 119: 105: “Uw woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad.” Mijn associatie hierbij was: je moet in beweging blijven zodat het licht voor je aan gaat. Als je stil staat, dooft het licht langzaam. Ga je vooruit dan heb je niet persé een heel goed zicht ver vooruit, maar wordt er steeds een klein stukje verlicht (tot de volgende lantaarnpaal). Door in beweging te blijven, wordt er steeds een nieuw deel in het licht gezet. Door Zijn woord dus in ons leven steeds in beweging te houden, blijven we in Zijn licht wandelen en wordt het pad wat we gaan ook voor ons verlicht. Misschien lees ik daarom wel vrijwel elke dag een stukje uit de Bijbel.