Heeft iemand de maand oktober misschien gezien? Je knippert twee keer met je ogen en het is herfstvakantie, de maand zowat voorbij. Vanuit mijn werk ben ik gewend dat september, de start van het schooljaar, altijd onvervalst druk is, maar dat daarna in oktober tijd is om dingen gedaan te krijgen. Dit jaar lijkt het alsof de tijd maar door blijft razen. Maar ik val in herhaling, een korte zoekactie leert dat ik al eerder een column over tijd heb geschreven. Laten we dan een ander facet van tijd bekijken, namelijk: de stroperige, institutionele starheid van ons eigen vermogen om dingen ánders te doen.
Ik weet dat ik meer uit mijn dag krijg als ik opsta wanneer de wekker gaat, maar die snoozeknop… En oefeningen doen is goed voor lijf en leden, maar ’s avonds na een lange dag zit die bank ook wel lekker. In ‘Born to Run’ wordt beweerd dat dit door onze hersenen komt, afgesteld op efficiënt energieverbruik en dus luiheid. ‘We’ zijn verleerd dat onze oorsprong was om naakt door de bossen achter dieren aan te rennen. Nu die noodzaak voor ons voortbestaan verdwenen is, zo ook de impuls om tot actie over te gaan. Ja, zo vliegt oktober inderdaad voorbij. Toch is oktober een maand die noopt tot verandering: stoptober (stoppen met roken), steptober (10.000 stappen per dag).We zouden van stop naar stap moeten gaan, iets doen. Is er iets wat ons aanspoort?
Hij is het die zowel het willen als het werken in ons bewerkt, en als we naar Paulus’ wandel kijken, komt de inspiratie al gauw. Always on the move, voortgejaagd door de Geest. Laten we elkaar ook aansporen. Voor je het weet is het november, de maand van niets doen: No Shave November, en lijken we pas echt op Paulus.
Patrick