Technisch weer

Aan de universiteit begeleid ik in deze tijd van het jaar vaak studenten met hun afstudeerscripties. Ik waarschuw ze steevast voor wat in mijn vakgebied wel ‘technisch weer’ wordt genoemd. Grofweg de periode tussen eind april en begin juni, waarin er een opeenvolgende reeks aan allerhande feestdagen en festiviteiten is. Technisch weer wil zeggen dat je allemaal halve werkweken hebt, en dat iedereen de hort op is. Vervelend voor studenten die nog net die ene ambtenaar willen interviewen. Gaat mooi niet lukken. Toen Lisan en ik vijf jaar terug in Canada zaten, merkten we dat daar ook. We ‘ontliepen’ weliswaar Koningsdag en 4 en 5 mei, maar dan had je in plaats daarvan zoiets als ‘Victoria Day’s Weekend’. Technical weather, jaja. Blijkbaar zit in onze westerse samenleving een sterke behoefte om wat te onthaasten en van het voorjaar te genieten. We plakken een studie- of verlofdag aan Hemelvaartsdag vast, en de uitstorting van de heilige Geest duurt voor het gemak twee dagen. Hoe komt dat? Zou het zijn omdat het ons in deze tijd het beste lukt om in het moment te leven? Living within the Grace of one day? In juni zit ons hoofd bij het plannen van de zomervakantie, in de zomer denken we aan de start van het volgende schooljaar. Voor je het weet liggen de pepernoten en kerstkransjes in de schappen, en in de donkere maanden kijken we reikhalzend uit naar het begin van de lente. Wie weet betekent ‘technisch weer’ wel dat we in deze tijd van het jaar het meest tevreden zijn met waar we op dit moment zijn. Een terrasje pakken, een weekendje weg, genieten van de schepping en van elkaars aanwezigheid… Is dat niet precies het leven in het volbrachte werk na Pasen dat Jezus voor ons bedoeld heeft?

Patrick