Amazing grace

Genade is één van de belangrijke aspecten van ons leven in geloof. Het is voor mij een van de bijzonderste, maar ook lastigste aspecten. Genade ontvangen is heel mooi: het is zelfs een verbazingwekkends iets (Amazing Grace). Hoewel ik er ook moeite mee kan hebben om het ten diepste te ontvangen. We verwachten toch dat er iets van recht gedaan moet worden, straf ter genoegdoening. Onvoorwaardelijk genade, vrijheid ontvangen is best moeilijk. Genade door God is onvoorwaardelijk en gaat wel heel ver, het is niet alleen het vergeven van de fout, maar Hij doet er alles aan om het te herstellen!

De andere kant van genade, het geven is zo mogelijk nog moeilijker. In veel maatschappelijke situaties creëren we een “afrekencultuur”. Genade is daarin dan ver te zoeken. Helaas is genade ook regelmatig ver te zoeken in onze eigen christelijke kringen. Lees sommige discussies op de social media bij christelijke onderwerpen (denk aan kerkdiensten in de coronatijd, het tijdschrift van Dieleman) en je vraagt je af of deze mensen het woord genade nog wel kennen. Terwijl juist daar door ons een verschil te maken is. Niet alleen binnen onze veilige groep van Eldad. Daar is het (relatief) makkelijk.

We hebben met genade geven een prachtig middel in handen om impact te maken in onze omgeving. Geven we genade of doen we een beroep op genade als er door je collega een fout gemaakt wordt? Hoe reageer je op een misser door je familie, je kinderen of je buren? Hoe doe je mee in de gesprekken over de fouten die gemaakt worden door onze overheid? Zoek je daarin naar recht (afrekenen of aftreden) of brengen we genade in deze situaties (en zelfs herstel)? Hoe zou de wereld zijn en reageren als jij dezelfde verbazingwekkende genade die jij van Jezus ontvangen hebt, gaat toepassen daar waar je geconfronteerd worden met fouten en jij er in genade net als Hij alles aan doet om het te herstellen?

Sijbrand