Mijn indruk over het Nieuwe Jeruzalem.
Deze indruk ontving ik tijdens de aanbidding op een zondag waarop voor de eerste of tweede keer over het Nieuwe Jeruzalem gepreekt werd. De volgende tekst werd voorgelezen: Openbaring 22: 1 en 2. Daar staat:
Hij liet me een rivier zien met water dat leven geeft. De rivier was helder als kristal en ontsprong aan de troon van God en van het Lam. In het midden van het plein van de stad en aan weerskanten van de rivier stond een levensboom, die twaalf vruchten gaf, elke maand zijn eigen vrucht. De bladeren van de boom brachten de volken genezing.
Toen de tekst werd voorgelezen werd mijn aandacht getrokken naar een aantal aspecten van deze tekst. Bij het lezen zie ik de woorden in een beeld. Vaag en helder tegelijk. Het meest bijzonder is de indruk van de grootte van dit alles: enorm. De eerste aspect dat mijn aandacht trekt is ‘het plein’. Ik heb er altijd over heen gelezen dat er in het Nieuwe Jeruzalem ‘een plein’ is. En: dat op dit plein er ‘een boom des levens’ staat. In het beeld van het plein zie ik dus een enorm plein, met in het midden ‘een van de bomen des levens’, de anderen staan aan weerszijden van de rivier. Het is alsof een architect een plein heeft ontworpen om deze reusachtige boom volledig tot zijn recht te laten komen. Wanneer deze boom twaalf keer vrucht draagt, dan bloeit hij ook twaalf keer, dus bloei en vrucht tegelijk. Wat moet dat een geweldig mooi gezicht zijn!
Ik heb ook stellig de indruk dat de rivier allereerst over het plein loopt, voor zij verder gaat met aan beide kanten levensbomen. Kortom: een plein met een rivier, en met een levensboom, zo reusachtig groot en prachtig om te zien, twaalf keer anders bloeiend en iedere keer andere vruchten dragend.
Vervolgens vraag ik mij af waarom er een plein is in het Nieuwe Jeruzalem. Een plein in een stad is altijd de plaats van de ontmoeting. In mijn beeld zie ik overal mensen, zittend en lopend, etend van de boom. Mensen die met elkaar optrekken, plezier hebben, praten, spelen, luisteren naar de muziek van engelen en mensen samen. Er dansen mensen en engelen samen. Vreugde kenmerkt de gemeenschap van de mensen. Ik zie ook engelen mensen dienen, in het uitdelen van voedsel en drinken.
Om het plein heen zie ik plaatsen als restaurants en cafe’s. Toen dacht ik: zou het zo lijken op wat wij kennen in onze steden? Dat vond ik misschien wel te gewoon. En heb mijn verbeelding daar niet meer op aangezet. Wellicht mijn beperkte verstand over wat ik hier ken over hoe pleinen er uit zien, en toch passend in het plein als plaats van ontmoeting van engelen en mensen, onder bereik van het oog van de troon.