“Dit is het enige wat telt, lieverd, dat iemand meer in je ziet dan je wist dat er te zien was.” Deze zin was deze maand in het nieuws, omdat het gekozen was tot mooiste liefdeszin in de Nederlandse literatuur. Hij komt uit “Een schitterend gebrek” geschreven door Arthur Japin. Mijn eerste reactie hierop was: daar kan je een preek over houden.
Dat ga ik niet doen, maar ik moest wel direct denken aan onze cultuurwaardes. We hebben het vaak over het goud in mensen naar voren halen. Deze zin doet dat ook. In deze zin hoor ik ook Jezus tegen ons praten. Hij zou het zomaar gezegd kunnen hebben tegen “de leerling van wie Jezus veel hield”, tijdens die gedenkwaardige maaltijd, waar Hij zoveel vertelt over Zijn passie voor ons.
Deze zin geeft zo’n mooie bewoording aan het hart van Jezus voor ons. Hij wil ons steeds meer laten zien wat Hij in ons zag, toen Hij ons, samen met Zijn Vader en de Heilige Geest, bedacht. Deze ontdekkingsreis met Hem ervaar ik zelf als een levenslange reis. Terugkijkend zie ik zoveel meer goud van mijzelf dan ik wist dat er te zien zou zijn. Had ik daar “Een schitterend gebrek” voor nodig? Nee, een ander meesterwerk van de literatuur, de Bijbel. De Bijbel is één grote liefdeszin voor ons. Soms letterlijk, soms tussen de regels door, nooit zonder de Heilige Geest die ons laat zien wat we nog niet wisten wat er te zien was.
Sijbrand