Rond de jaarwisseling mag ik altijd liever een dartpijltje gooien dan een vuurpijltje schieten. Hoe makkelijk het er op tv ook uitziet, als je eenmaal zelf voor het bord staat, zijn die rode en groene vakjes toch verdraaid klein. Darten is ook een ‘mental game’. Het speelt zich minstens net zoveel in je hoofd af als daarbuiten. Wat daarbij nog een grotere factor is dan de welbekende faalangst, is de remmende werking van het uitzicht op iets goeds. Gooi je een triple twintig met je eerste pijl, dan gieren de zenuwen al door je lijf. Laat staan dat je er nog een tweede bij gooit. Wat als ik zo one-hundred-and-eighty gooi?
Slaagangst. Niet zelden treft de laatste pijl dan geen doel. Is dit niet symptomatisch voor hoe we allemaal het nieuwe jaar starten? Hoe vaak spreken we goede voornemens niet eens uit, omdat het vooruitzicht van de implicaties van het welslagen ervan ons op voorhand al lamslaan?
Toch is dit niet terecht, en is het Oude Testament behoorlijk eenduidig over Gods betrokkenheid op onze voornemens. Van Jeremia’s “Ik heb je geluk voor ogen, niet je ongeluk” (Jer. 29:11), tot “Vertrouw bij je werk op de HEER, en je plannen zullen slagen” (Spr. 16:3) en “Want hij is als een boom […] welks loof niet verwelkt; – al wat hij onderneemt, gelukt” (Ps. 1:3).
De finale van het WK darts wordt steevast op Nieuwjaarsdag georganiseerd. Een jaar lang wereldkampioen. Mijn favoriet Michael ‘Bully Boy’ Smith stortte in het zicht van de haven compleet in, en zo won Peter ‘Snakebite’ Wright het WK. Stel dat het lukt? Snakebite had duidelijk minder last van slaagangst dan Bully Boy. Ook wij mogen vertrouwen hebben, ook al zien die rode en groene vakjes waar we onze pijlen op richten er nog zo klein uit.
Patrick