Tijdens de eerste dienst van 2024 werd het lied Sails van Pat Barett tijdens het muziekmoment gespeeld. Ik kende het niet, maar de tekst trof me. Dit omdat we tijdens deze dienst ook met elkaar terugkeken op 2023 en wat God heeft gedaan met of voor ons.
Eén van de dingen waar ik in 2023 op mijn werk het meest last van had, was dat ik te maken had met een leverancier waar het helemaal niet mee klikte. De werkwijze en kwaliteit van dit bedrijf staan ver af van hoe ik dit professioneel zag. Regelmatig hadden we dan ook forse meningsverschillen. Inhoudelijk denk ik dat ik volledig in mijn “recht” stond. Qua relatie en bewoording van mijn ongenoegen was ik minder trots op mijzelf.
Dit kan ervoor zorgen dat je aan zelfveroordeling gaat doen en dit dan ook nog als oordeel van God over jou gaat zien. Je weet tenslotte dat je niet acteert zoals het ook zou kunnen (what would Jesus do…). Met recht: God zij dank, had ik daar geen last van. Het ging me overigens niet in de koude kleren zitten en nogmaals: ik was verre van trots op mijzelf, maar ik voelde geen oordeel (Joh 3: 17).
Het lied geeft dat (vrij vertaald) zo ongeveer ook weer: “Het is makkelijk fouten te maken, niet in liefde te blijven, niet eerlijk te zijn, ons hart gesloten te houden. Dus niet te zijn wie we echt zijn. Maar Zijn liefde is dan ook aanwezig en Hij heeft geduld met me.” Die wetenschap, dat God geduld met me heeft en me in onuitputtelijke liefde wil helpen meer te worden wie ik echt ben, dat is voor mij het Evangelie.
Sijbrand
