Oefenmomenten

Een zondag in de herfst van 2022. Of ik wilde overwegen om mee te doen met de oefenmomenten ‘Nieuwe Jeruzalem’. Ik wil even de kat uit de boom kijken. Bovendien, past dat nu wel in mijn drukke agenda? Terwijl ik de excuses op een rijtje aan het zetten was, was er een andere stem die in mij aandacht vroeg. “Je hebt vaak moeite om naar Mijn stem te luisteren. Om tijd met Mij door te brengen. Daarnaast wil je altijd alles begrijpen, waardoor je de ervaring met en van Mij op afstand houdt. Je bent van harte uitgenodigd.”

Na overleg met Lisanne besloot ik om mee te doen. 3 middagen ‘oefenen’. Tijd met God inplannen, omdat het er anders zo weinig van komt. In mijn hoofd ben ik aan het malen: Sommige theologen noemen het preterisme een dwaling, waar ik dan aan mee ga doen… Weet je wat, ik noem het gewoon stille tijd, waarbij de theorie op de achtergrond meedoet. Onderzoek alle dingen en behoudt het goede.

Terwijl ik dit schrijf, gaan mijn gedachten terug naar de 3 oefenmomenten. Momenten in een klein gezelschap, in een ontspannen sfeer. We namen steeds ruim de tijd om ervaringen van het Nieuwe Jeruzalem-leven te beleven. Clemens en Martine namen ons mee door beelden of woorden aan te reiken, waar de Geest dan mee verder ging. Ik koos ervoor om me mee te laten nemen. Even die hersenen uitzetten en proberen te luisteren met mijn hart/geest. Ik werd verrast met meerdere uitgebreide ervaringen. Eén ervaring wil ik graag met jullie delen.

Het huis

Tijdens één van de sessies werd ik meegenomen naar een groot huis. Een houten huis stelde ik mij voor. Zo’n Amerikaans landhuis in een groene omgeving, maar dichtbij een stad, zo zou later blijken. Ik stond voor de deur. Een houten deur met een raampje erin in de vorm van een hart. Ik ging naar binnen.

Is dit nu mijn huis? Mijn hart misschien? Het huis zag er wat donker uit. Het was schemerig en rustig. Ik keek rond. Voor mij zag ik een lange tafel. Een rijk gedekte tafel. Door het raam kwam een bundel licht die de tafel deed oplichten. Ik voelde me welkom aan de tafel, ondanks dat ik niemand anders kon ontdekken. Ik liep door en stond stil voor een spiegel. Ik besloot erin te kijken, benieuwd wat ik zou zien. Tot mijn ‘schrik’ zag ik mezelf niet. Er kwam een fel licht uit de spiegel. Alsof het licht uit het raam via de spiegel mij in lichterlaaie zette… achterin het huis waren slaapkamers. Met luxe bedden. Waterbedden. Bedden voor rust en ontspanning. Ik werd uitgenodigd om naar boven te gaan.

Boven bevond zich een lange zaal. Een oefenruimte met muziekinstrumenten. Een piano, een snaarinstrument en een drumstel. Ik zag handen die de muziekinstrumenten bespeelden, maar kon geen personen ontdekken. Het leek er op of ik uitgenodigd werd om mee te doen, maar luisteren en genieten was ook OK.

Mijn blik werd omhoog gestuurd en ik zag dat het dak open was. Het was inmiddels avond geworden en het was een heldere avond. Er waren al sterren te zien. Ineens zag ik rood-gele lichtbundels door de lucht vliegen. Zijn dit vallende sterren? Mag ik een wens doen? Eventjes namen mijn gedachten de overhand. Ze gingen alle kanten uit. Feyenoord moest voetballen en wenste dat ze zouden winnen. Gevolgd door zelfveroordeling: “je mag iets wensen, en dan kies je voor Feyenoord…”

Een andere stem, een vriendelijke stem zei daarna: “Kijk nog eens goed. Waar gaan die vuurballen naartoe?” Ik zag de vuurballen landen op huizen in een grote stad. Ze werden verlicht zonder in brand te vliegen… Aan dit beeld kwam een beetje abrupt een einde. We werden door Clemens en Martine uitgenodigd om te delen wat we zojuist hadden gezien.

Ik vertelde dit beeld een week later aan Lisanne. Ze had direct een uitleg paraat. Ze vertelde over mijn hart, ze vertelde dat de 3 instrumenten door God werd bespeeld. De Vader, de Zoon en de Geest. Ze vertelde over de impact van Gods werk op huizen en steden… Het bleek een enorme bemoedigende ervaring.

Ook jij bent uitgenodigd

Tijdens de oefenmomenten heb ik meer ervaringen met God beleeft. Mooie en soms intense. Misschien nog wel mooiere dan die ik zojuist beschreven heb. Ervaringen die ik voor mezelf houd en koester. Ik wil je uitnodigen om ook die tijd te gaan reserveren met God. Om meegenomen te worden naar de Stad, waar heling en perspectief te vinden is. Naar het Stadspark of de schitterende natuur om de Stad heen. Plekken waar God je iets wil laten zien of jou persoonlijk wilt ontmoeten.

Het heeft mij geholpen om er echt tijd voor vrij te maken. Het is de ‘moeite’ dubbel en dwars waard.

Vragen

Over de theologie achter het Nieuwe Jeruzalem had ik veel vragen. Gelukkig is Rien bereid geweest om daar tijd voor vrij te maken. Met elkaar hebben we heel veel onderwerpen bij de kop gepakt, met name over eschatologie (de leer van de laatste dingen). Nieuwe dingen leren kan vrij snel gaan, oude gewoonten of denkbeelden loslaten is veel lastiger. Ja maar, hoe zat het dan ook alweer met…?  Mijn kennis over 70 na Christus (de verwoesting van de tempel) en de komst van het nieuwe Jeruzalem heeft een flinke boost gekregen. Het voelt soms nog wel eens als zo’n sneeuwbol die je kan schudden. Kort nadat je zo’n bol bent wezen schudden, gaan de vlokjes nog onstuimig door elkaar. Het duurt even voordat alle vlokjes ‘landen’. Gelukkig is er in Eldad alle ruimte om met elkaar van gedachten te wisselen en op ontdekkingstocht te gaan.

Niek