In het begin van de vakantieperiode werden de eerste beelden van de telescoop James Webb door de NASA vrij gegeven. Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar als ik dan zie hoeveel sterrenstelsels er zijn, voel ik me heel, heel klein. Duizenden sterrenstelsels op een foto die maar een heel klein deeltje van ons heelal laten zien. De aarde is daarin eigenlijk te verwaarlozen klein. Wij als mensen op deze aarde zijn dan echt supernietige wezentjes.
Dat gevoel bekruipt me ook wel eens als ik denk over de omvang van Eldad. Zo’n kleine gemeenschap. We hebben in onze visie staan dat we een gemeente willen zijn die impact heeft op mensen, steden en de wereld. Een grote visie, maar met de omvang die we hebben, lijkt deze veel en veel te groot geformuleerd.
Toch….
In de vakantie woonde ik de kerkdienst bij waarin mijn broer met pensioen ging als dominee. Het thema van zijn afscheidspreek was “ik heb een steen in de rivier gelegd”. Luister gerust eens naar het lied van Bram Vermeulen: De steen – Bram Vermeulen (met tekst), wat hij tijdens de preek liet horen. Mooi is dat als je dat doet, het water nooit meer hetzelfde stroomt. Zelfs een kiezel laat de rivier anders stromen.
Zoals de meesten van jullie wel weten, ben ik een IT-er. Nu ben ik niet echt de techneut, maar ik weet wel dat in een chip er talloze schakelingen zitten. De chip in mijn computer heeft er zomaar al meer dan een miljard op een superklein oppervlak. Als er echter eentje niet goed werkt, kun je daar last van hebben, de chip werkt dan niet meer optimaal.
Kleine dingen kunnen dus wel een grote impact hebben. We hebben van God de mogelijkheid gekregen om een grote impact te hebben. Ook al voelen we ons nog zo nietig, we dragen bij aan het grote geheel en we veranderen de loop de van de geschiedenis. We leggen stenen, waardoor het water nooit meer hetzelfde stroomt.
Sijbrand
