Na regen komt zonneschijn – helaas viel dat samen met de timing van de kerstvakantie. Na twee natte weken, telkens op buienradar kijken op welk moment een wandeling met de hond de meest droge jas het minst nog natter werd, is het nu stralend winterweer. Onder nul, zonnig en een ijzig koude wind. Heerlijk. Met tintelende wangen buiten en daarna ontdooien bij de kachel. Vanochtend gaf ik college en spoorde mijn studenten aan om bij het verlaten van de zaal een goede binaire keuze te maken: linksaf naar de dichtstbijzijnde tramstop, of rechtsaf de bossen in voor een goede winterwandeling. Zo’n eentje waar je de koude lucht als levend water inademt en je hart een sprongetje maakt. Pootafdrukken van vogeltjes op de bevroren grachten rondom het fort zien, warme zonnestralen op bevroren bovenbenen voelen.
Ik weet hoe het is, heb er zelfs eens geschaatst. Nu kan ik alleen de weg wijzen, en ligt de kracht van de keuze bij de ander. Linksaf de sleur van alledag weer in, of rechtsaf naar het onbekende, en als een ander mens terugkomen. Het leven is een grote aaneenschakeling van binaire keuzes. Hoe vaak volgen we ons hart daarin? Of laten we ons veelal meeslepen door hoe het nu eenmaal loopt? Op Hanneke’s theologische scheurkalender staat een uitspraak van Thomas van Aquino: “De dingen waarvan we houden, vertellen ons wie we zijn.”
Ik merk bij mezelf dat ik de dingen waarvan ik houd te vaak laat varen, omdat deze of gene plicht roept. Wat moet dat moet, maar durven we dit jaar meer onze hartverlangens te volgen, omdat dat is wie we zijn, en God zich daarin verblijdt? Doe eens gek, gun het jezelf om eens rechtsaf te slaan. Ik wijs alleen de weg, de kracht om te kiezen heb je zelf.
Patrick
