Tijdens een van de zittingen die ik als belastingvrijwilliger deed, kreeg ik als klant een man van in de 70 die aan het begin van het afgelopen belastingjaar zijn vrouw had verloren. Hij had het er meer dan zichtbaar moeilijk mee. Hij was al eerder door iemand geholpen met de erfbelasting, nu aan mij de taak om ook zijn gewone inkomensbelasting in te vullen. Pijnlijk voor hem omdat hij opnieuw geconfronteerd werd met het overlijden van zijn vrouw. Normaal gesproken kwam zij ook bij ons langskwam om hun gezamenlijke aangifte te doen. Nu was hij ook hierin op zichzelf aangewezen, wat hem zwaar viel.

Je kon aan alles zien dat hij hulp nodig had, want ook lichamelijk ging het niet goed met hem. Nu zijn wij er niet voor om tijdens zo’n zitting op andere gebieden hulp te verlenen. Mijn collega invuller gaf dan ook aan dat hij hulp moest gaan zoeken. Zijn reactie was (logisch, het is via de CNV): ik weet wel wat jullie dan gaan zeggen: de hulp komt van boven, maar ik merk er niets van! Tja, ik was geraakt, voelde met hem mee en wist geen adequate reactie te geven. Alsof die er in zo’n situatie sowieso is… Graag had ik hem troostende woorden willen meegeven, omdat zijn beeld van God niet strookt met hoe God werkelijk is.

Later bedacht ik me: Die hulp van boven is er vaak wel, maar zien we niet altijd of begrijpen niet dat het van boven komt. Wij zijn tenslotte vertegenwoordigers van die God “boven”. Wij kunnen die troostende woorden, het troostende gebaar en wat maar nodig is geven, omdat we Zijn naam met ons meedragen als kinderen van Hem. Dat is geen plan B van God, maar plan A, wat opgenomen is in het grote plan van God met de mensheid: opgenomen zijn in de liefdevolle relatie met Hem. Mijn belastingklant lijkt misschien teleurgesteld in God, maar het zou zomaar kunnen dat hij nog meer teleurgesteld is in de gebrekkige ondersteuning van Zijn vertegenwoordigers (inclusief mij die middag). Wat krijgen we toch een enorme verantwoordelijkheid van die liefdevolle God om in samenwerking met Hem de hulp van “boven” hier op aarde zichtbaar te maken. Al is dat soms met vallen en opstaan.

Sijbrand

a colorful fireworks display in the night sky

Onrustig

Er gaat op Internet al jaren een leuk filmpje rond van een comedysketch over het verschil tussen mannen- en vrouwenhersens. Daar moet je mee uitkijken, tegenwoordig, maar naar mijn bescheiden mannenmening blijft het erg geestig en zit er nog altijd een kern van...
idea, empty, paper

Inspiratieloos?

Of ik nog een stukje had voor de komende nieuwsbrief. Vaak stuur ik ruim voor de deadline van de nieuwsbrief al een stukje naar Eva. Maar ik was wat inspiratieloos deze keer, dus kwam nu de vraag of er nog wat kwam. Maar ik voelde me inspiratieloos. Maar toen ik in...
a stained glass window

Hemelvaart

Als Eldad hebben we (voor zover ik weet) nooit een dienst of "formele" bijeenkomst gehad vanwege Hemelvaart. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook niet zoveel met dit feest heb. Als jongere was deze dag vaak het startsein van een Youth for Christ weekend (Samensmeden,...
man in orange t-shirt and gray pants with blue shoes walking on pathway

Voorgangers

Nu het eindelijk lekker voorjaarsweer is, wordt het gemakkelijker je te motiveren om actief bezig te zijn in de buitenlucht. Goed voor lijf en leden, goed voor de ziel en de geest. Althans, zou zo moeten zijn. Voor mij neemt dit traditiegetrouw de vorm van hardlopen...

Google is your friend

Heb jij jezelf wel eens gegoogeld? Zou je eigenlijk eens moeten doen. Hoe sta ik erop? Wat is er over mij te vinden? In tijden van sociale media wordt dat een steeds relevantere vraag. Want een ongelukkig geformuleerd tweetje van tien jaar geleden kan je tegenwoordig...
persons right foot on white wall

Opkomen

Een paar weken terug was ik bij de Global Leadership Summit van Opwekking. Daar sprak Andy Stanley als afsluiter van opnieuw een geweldige twee dagen waarin ik me kon onderdompelen in de mooie wereld van leiderschap. De reden waarom ik specifiek hem aanhaal, is omdat...