Nu het eindelijk lekker voorjaarsweer is, wordt het gemakkelijker je te motiveren om actief bezig te zijn in de buitenlucht. Goed voor lijf en leden, goed voor de ziel en de geest. Althans, zou zo moeten zijn. Voor mij neemt dit traditiegetrouw de vorm van hardlopen aan. Als ik loop, komt de inspiratie makkelijker. Dat heeft een fysiologische en neurologische verklaring -iets met endorfine en hersengolven- maar je kunt ook zeggen dat de Geest eenvoudiger stroomt. In een wereld met zoveel afleiding en schermtijd, is een uurtje buiten contempleren op tempo best fijn.

Zo ontstaan de grootste dromen en ambities, en zien ogenschijnlijk grote problemen er na een rondje rennen ineens een stuk kleiner uit. Stuur een futurist en een preterist een uur in de hardloopschoen de hei op, en ze komen als broeders terug. Een hardlopende schrijver merkte eens op dat er toch een merkwaardige correlatie zit tussen het neergaan van kerkbezoek en het opkomen van de joggingsrage. Zo hebben velen de kerkbank ingeruild voor de hardloopschoen. De ene religie voor de andere. Lopen, langzaam en ver, is onze eerste natuur.

Lijkt me echt vet, zo naakt als Adam achter Eva aan door de bossen rennen. Op blote voeten, heerlijk. De voet, volgens Da Vinci het summum van de geïnspireerde creatie van het menselijk lichaam. We zijn in ons veelal zittende bestaan toch ver losgezongen van die hemelse realiteit. “Hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput,” Jesaja had het dondersgoed door.

Zullen we afspreken dat we voortaan eerst een uur naar buiten gaan, voordat we een kortaf appje sturen, of ons mengen in een social media discussie? Zou een hoop gedoe schelen. Of als community groepsavond: uurtje wandelen bij ondergaande zon, dan een ijsje in het centrum? Ik wil hierin wel voor(t)gaan.

Patrick

Fietsen over een bijbeltekst

Ik weet niet hoe het bij jullie werkt, maar bij mij valt er soms gewoon een gedachte over een Bijbeltekst in waar je dan verder over gaat denken, op een andere manier gaat kijken naar zo'n tekst (zie ook een eerder stukje van mij). Pas zat ik weer eens op de racefiets...

Een verborgen traan

Als ik het even niet meer weet, kom ik altijd bij muziek uit. Vooral op momenten dat ik mezelf moet uitrekken naar iets onbekends, iets wat een grotere beproeving is dan ik tot dat moment kon overzien. Zo had ik op de vroege ochtend van mijn tweede ultraloop, in...
woman standing outdoor surrounded by bobbles during daytime

Waar relatie is, is God

Een paar jaar geleden had ik van een leverancier een boek gekregen over U2. Allerlei (semi-)wetenschappelijke artikelen over U2, hun optredens en hun invloed. Het boek stond al die tijd bij ons in de kast, ik had mezelf nog geen tijd gegund om het te lezen. Maar de...
two toddler pillow fighting

Opvoedstress

Een van de dingen die ik persoonlijk hoog in het vaandel heb staan is: ‘practice what you preach’. Niets zo tenenkrommend als A zeggen en vervolgens B doen. Zéker als dat met een moreel geheven vinger gaat (en de realiteit dan nóg aanstootgevender is). Afijn, dit...
several assorted-color neon light signage

Verlangen

Regelmatig komen er in mijn gedachten liedjes naar voren. Soms vanuit een logische associatie, soms ook niet. Een logisch voorbeeld: als ik koffie hoor, kan het liedje "een kopje koffie" of "koffie, koffie, lekker bakje koffie" zomaar naar boven komen. Maar er zijn...
blue and yellow lego mini figure

Dattebayo

Uzumaki Naruto. Tot enkele maanden geleden had ik deze naam nog nooit gehoord. Maar in korte tijd is het me dierbaar geworden, tot het punt dat ik gegoogeld heb naar tatoeages erover. Te midden van alle drukte eerder dit jaar stelde Lisan nostalgisch voor om de...