Een paar jaar geleden had ik van een leverancier een boek gekregen over U2. Allerlei (semi-)wetenschappelijke artikelen over U2, hun optredens en hun invloed. Het boek stond al die tijd bij ons in de kast, ik had mezelf nog geen tijd gegund om het te lezen. Maar de afgelopen vakantieperiode heb ik het dan toch helemaal doorgewerkt. Fascinerend hoe mensen bijvoorbeeld bezig kunnen zijn met het analyseren van waarom een bepaald lied steeds op een andere plek en met een iets andere tekst in de setlist van een tournee van U2 terecht komt. Je kan er maar mee bezig zijn.
Eén van de artikelen ging ook over hoe U2 zich verhoudt tot de band “Nick Cave and the bad seeds”. Ik moet eerlijk zeggen, ik had nooit van de band gehoord en nu nog komt er bij mij geen enkel nummer van ze naar boven. Maar het was een interessant artikel, omdat U2 over het algemeen in hun teksten toch behoorlijk hoopvol is en hoewel het er niet altijd dik bovenop ligt, een duidelijk christelijke boodschap brengt. Uit het artikel bleek wel dat voor Nick Cave het geloof behoorlijk wat gecompliceerder is. Maar één tekst is voor hem wel heel belangrijk: “Waar er twee of drie in Mijn naam bijeen zijn, ben Ik in hun midden” (Mat 18:20). De hoofdreden voor Nick Cave was dat hij vindt dat als er twee mensen zijn, er communicatie of relatie is, dat is zalf voor zijn verdriet. Deze woorden hebben we ook ongeveer gehoord in de filmpjes van Paul Young, waarin hij zei dat pijn ontstaat in relaties, maar dat er ook genezing is door relaties.
Relaties zijn belangrijk. Tijdens mijn theatersport trainingen wordt daar ook vaak op gehamerd: maak je relatie tot elkaar duidelijk. Want als er een relatie is en je “wat van elkaar vindt (positief of negatief)”, dan gebeurt er wat op het podium. Als er al iets gebeurt als we Hem niet expliciet uitnodigen in onze relaties, wat kan er allemaal nog meer gebeuren als we Hem uitnodigen in onze relaties. De drie-enig God is relatie en ik weet, je mag het niet zomaar omkeren, maar dan lijkt relatie ook iets goddelijks te krijgen. En misschien is het zelfs wel zo dat ook als we Hem niet expliciet uitnodigen in een relatie, Hij er toch is. Het is aan ons om daar dan alert op te zijn, Hem deel te laten zijn in die relatie. En als Hij dan deel is in die relatie, dan gebeurt er zeker wat moois op ons levenspodium.
Sijbrand
