Onlangs was ik bij een concert van de Streamers in het Olympisch stadion in Amsterdam. Een muzikaal feestje van een gevarieerde groep Nederlandse artiesten. Wellicht heb je een van hun concerten in de corona periode ook gevolgd op de livestream. Het bekijken (tijdens corona) en nu bijwonen van een concert vond ik een feestje. Los van de muziek, die gewoon leuk en goed is, werd ik vooral aangestoken door de eenheid die de artiesten op het podium uitstralen.
Elke artiest heeft zo zijn of haar eigen stijl, maar op dit podium speelden ze schijnbaar moeiteloos en met veel plezier elkaars nummers, soms ver liggend van hun eigen vertrouwde stijl. Dat werkt aanstekelijk, het plezier en de manier van met elkaar omgaan, wat zorgt voor enthousiasme en ook plezier in het stadion (of eerder thuis).
Zo’n setting van allerlei verschillende mensen die samen plezier hebben, maar toch zo verschillend bezig zijn spreekt mij erg aan. Ik relateer het direct aan Efeze 3. Daarin wordt aangegeven dat de kerk de wijsheid van God in al haar scharkeringen bekend maakt aan de vorsten en heersers van de hemelsferen. Later wordt in het zelfde hoofdstuk ook genoemd dat wij samen met alle heiligen de lengte, breedte, hoogte en diepte van de liefde van Christus te kennen.
De Streamers laten in hun gezamenlijke passie voor muziek de veelkleurigheid daarvan zien. Het zou toch fantastisch zijn als wij als christenen in alle varianten die we zijn ook zo’n vrolijk gezamenlijke passie kunnen laten zien. Dan krijgen mensen ook enthousiasme en plezier thuis, in de kerk en waarom niet: ook in het stadion.
Sijbrand
